1 ـ امام کاظم در سال هائى که زندانى بود به على بن سوید سائى نوشت: و اما پرسیده بودى که علوم دین را از چه کسى یاد بگیریم، علوم دین را از غیر شیعیان ما یاد نگیر زیرا اگر از دیگران یاد بگیرى دینت را از کسانى گرفته اى که به خدا و رسول خدا(صلى الله علیه وآله) خیانت ورزیده اند و به قرآن که کتاب خداوند و امانتى در پیش شان بوده خیانت کرده معانى آن را تحریف کرده اند…
2 ـ امام هادى در پاسخ نامه احمد بن ماهویه و برادرش که نوشته بودند دین مان را از چه کسى یاد بگیریم، نوشت: در یادگرفتن دین تان به افرادى که ثابت قدم هستند در محبت شما، و ورزیده (کار کشته)اند در آئین ما، رجوع کنید زیرا آنان براى شما کافى اند ان شاء الله.
توضیح: مراد از «محبت شما» یعنى آنان نیز در ارتباط قلبى که شما با ما دارید ثابت قدم باشند، این جمله تقریبا حالت یک اصطلاح را در تولّى و تبرّى «الحبّ فى الله و البغض فى الله» دارد.
3 ـ امام صادق(علیه السلام) فرمود: کَذِبَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ مِنْ شیعَتِنا وَ هُوَ مُتَمَسِّکٌ بِعُرْوَةِ غَیْرِنا: دروغ مى گوید کسى که ادعا مى کند ما را مى شناسد و در عین حال به ریسمان دیگران چنگ زده باشد.
4 ـ امیر المؤمنین فرمود: اى شیعیان ما و گرد آمدگان به محور محبت ما، دور باشید از آنان که افکار خودشان را به حساب دین مى گذارند.
5 ـ امام باقر(علیه السلام) به سلمه بن کهیل و حکم بن عتیبه فرمود: شَرِّقا و غَرِّبا لَن تَجِدا عِلماً صَحیحاً إلاّ شَیئاً یَخرُجُ مِن عِندِنا أهلَ البَیتِ: خودتان را به مشرق و مغرب بزنید علم صحیح پیدا نمى کنید مگر چیزى که از پیش ما اهل بیت صادر شود.
6 ـ امام باقر(علیه السلام) فرمود: کسى که تعلیمات دینى خود را از افراد غیر صادق دریافت کند خدا او را تا روز قیامت دچار آوارگى فکرى مى کند.
