ترزا می عجوزه انگلیسی!
سخنرانی نخست وزیر انگلستان در اجلاس شورای همکاری خلیج فارس در بحرین، که در آن ایران را «تهدیدی» برای امنیت و ثبات منطقه خواند که باید مقابل آن ایستاد، گرچه موجی از خشم و نفرت را در میان هموطنان ما ایجاد کرد، لیکن اصلا دور از انتظار و بدیع نبود. به مصداق «از کوزه همان برون تراود که در اوست» یا «نیش عقرب نه از ره کین است، اقتضای طبیعتش این است»، باید گفت که اصولا از روباه پیر استعمار انتظاری جز این نمی رفت و نمی رود.
عجوزه انگلیسی (که الحق کارگزار شایسته ای برای عجوزه بزرگ، ملکه انگلیس است) تنها آن چه را که همواره در کنه ضمیر دولت «فخیمه» می گذرد، به صدای بلند بیان کرده است (به واقع، تنها بلند بلند فکر کرده است). و این «بلند بلند» فکر کردن کاملا عامدانه و آگاهانه بود، چرا که تنور منافع سرشار مادی برای انگلیس دچار بحران مالی، در حاشیه جنوبی خلیج فارس داغِ داغ است.
بیش از 220 سال پیش، ناپلئون بناپارت، ژنرال بزرگ و فرمانروای فرانسه، در وصف «انگیلیسی ها»، آن ها را مشتی «کاسب» خطاب کرده بود. به زعم ناپلئون، آن ها مرد جنگاوری و نبرد از رو به رو نبودند(و البته الان هم نیستند).
وقتی به بیانات رهبر معظم انقلاب درباره کشورهای مختلف دنیا نظری می اندازیم، ایشان یک صفت را با تاکید و قاطعیت درباره پادشاهی بریتانیا به کار می برند: انگلیس خبیث
و سده ها تاریخ استعماری انگلیس
نشان می دهد که قبای خباثت کاملا بر قد و بالای آن خوش نشسته است. حاکمان
دجال و صهیونیست و ماسون انگلستان در عمل اثبات کرده اند که هیچ چیز، جز
منفعت مادی، برایشان سر سوزنی اهمیتی ندارد و حاضرند به راحتی نان را در
خون ملت های دیگر فرو کنند و ببلعند و البته تاریخ دوران استعماری آن ها تا
به امروز جز این نبوده است.
بد نیست به خانم! ترزا می یادآوری شود که تا اواسط قرن 18 میلادی، بزرگ ترین معضل لندن، تختگاه عجوزه پیر، جمع کردن فضولات چارپایان از خیابان ها بود که گاه تا نیم متر ارتفاع پیدا می کرد. ایشان به یاد بیاورد که زمانی به گواه اسناد و منابع به جا مانده و فیلم‌های مستندی که خود انگلیسی ها ساخته اند، خوراک انگلیسی ها چیزی جز سیب زمینی و اگر دست می داد تکه ای گوشت کرم گذاشته گندیده نبود (به علت رطوبت همیشگی لندن و عدم رعایت بهداشت در قصابی ها، لاشه های گوشت خوک که به مشتری فروخته می شد، پر از کرم بود و مردم همان گوشت را مصرف می کردند، تازه اگر توان ابتیاع آن را داشتند).
تنها نمونه ای از نکبت و ادباری که انگلستان در آن به سر می برد را می توان در رمان برجسته و ماندگار چارلز دیکنز، یعنی «الیور توئیست» دید. اما انگلیس خبیث به برکت غارت تمدن پرشکوه اسلامی هند، میراث شاه کبیر هند، اکبرشاه، و البته سرزمین‌های نویافته آمریکا و استرالیا و کشتار و به بردگی گرفتن بومیان آن ها توانست خود را از بوی تعفن فضولات حیوانی نجات دهد.
کاخ ورسای با 800 هکتار وسعت، 700 اتاق، 20 کیلومتر جاده، 200 هزار اصله درخت، 50 فواره، 2150 پنجره، 67 راه‌پله، 6 هزار تابلوی نقاشی، 1500 طراحی، 2100 مجسمه، فاقد حمام و دستشویی است!
در قرن سیزدهم و پس از آن پاریسی ها کاسه هایی که درآن ادرار و مدفوع میکردند را درکنار اطاق میگذاشتند از فراز پنجره ها به داخل معابر می ریختند و تنها تامینی که عابر بیچاره داشت، اخطار صاحب خانه بود، که باصدای بلند می گفت: خیس نشوی!!!
پاریسیها حمام نمیرفتند و برای رفع بوی بد به حد افراط از عطر و ادکلن استفاده میکردند در حالی که فرانسه یکی از پر آب ترین کشورهای اروپای غربی است..... به همین دلیل است که عطرو ادکلن فرانسه در تمام دنیا مشهور است !
