هالیوود در نقش ملای رومی!

لئوناردو دی‌کاپریو (Leonardo DiCaprio) در نقش ملای رومی

احتمالا لئوناردو دی کاپریو در نقش ملای رومی، جلال الدین محمد بلخی معروف به مولوی ایفای نقش خواهد نمود.

در چشم اندازی کوتاه به فیلم های فاخر هالیوود درباره شیعیان، به ویژه ایران مانند فیلم پرنس پرشیا و پزشک ابن سینا، دروغ و اغواگری در هاله ای از ابهام با زیرکی هنرمندانه ای به ذهن مخاطب القاء می شود و از روبرویی مستقیم و دشمنی آشکار به شکل مرموزی اجتناب می شود.

در فیلم پرنس پرشیا (Prince of Persia) گروهی از آدمکش‌های حرفه ای و شیطانی هستند که هاساسین نامیده می شوند. هاساسین همان حشاشین هستند که به عنوان یکی از گروه های مبارزه شیعی (فرقه اسماعیلیه) در تاریخ ایران شهرت جهانی دارند. در این فیلم خشونت و تنافر از تشیع تحت عنوان مشخص و مبرهن "حسنین" (مترادف هاساسین) به ذهن ناخودآگاه مخاطب القاء می شود.

  

اما در فیلم های فاخر و پر هزینه 300 و ظهور یک امپراتوری این خصومت و عداوت هالیوود خوب به چشم آمد، در این فیلم نه تنها ایرانیان بلکه امپراطوربزرگ ایران خشیارشاه وشاهزادگانش (پرنس پرشیا) وحشی های بیابانگرد در اشکال دیو و دد نمایش داده می شود.

در فیلم  Kingdome of Heaven، این صلاح الدین ایوبی است که بزرگ داشته می شود تا غصب خلافت العاضد و قتل عام فاطمیون به دست صلاح الدین به هیچ گرفته شود.

و همین طور در فیلم "el cid" السید (سید) و باز پس گیری اسپانیا از مسلمانان، در فیلم لورنس عربستان و تجزیه امپراطوری عثمانی و در دیگر آثار فاخر و کلاسیک هالیوود این دستبرد به خزاین فکری و ایدولوژیک مخاطب به شکل ناجوانمردانه ای به انجام می رسد.

چندی پیش فیلمی تحت عنوان پزشک ابن سینا (The Physician) ساخته شد که دشمنی و عداوت هالیوود با ایران و تشیع اصلا به چشم هم نیامد! نیم نگاهی به سکانس های انتهایی این فیلم، تقابل میان علم و دین و فقاهت و طبابت را رو در روی هم قرار می دهد. حکمای آل بویه فاجر و فقهای اعلام شیعه دینمداران قرون وسظایی معرفی می شوند که مانع پیشرفت و توسعه علمی ایران هستند.

القاء هالیوود شیوه ناجوانمردانه و در نقاب و تقلبی است که ابتدا به شکل مستقیم مخاطب را خام و آنگاه به شکل زیرکانه ای یورش و حمله را به ناخود آگاه ذهن مخاطب آغاز می نماید. داستان فیلم در زمانی اتفاق می افتد که هنوز در علم انفکاک و جدایی نیفتاده است و کلاس علم از دین، دانش از شریعت و به اصطلاح حوزه از دانشگاه جدا نگردیده است! و ابن سینا شاگرد همان مدرسه و دانش آموخته همان مراکز علمی است که شیخ بهایی بود. این شیوه هالیوود مقابله مستقیم و یک دوئل منصفانه و شرافتمند نیست، این دزدی و راهزنی حتی به شیوه بیابانگردان نیست، این دستبرد به خزاین فکری و ایدئلوژیک مخاطب به شیوه زنان هرزه گرد و مشاطه گران عصر دموکراتیک است.

و اینک ساخت فیلم زندگی «مولانا جلال‌الدین محمد بلخی» شاعر و عارف ایرانی در سینمای هالیوود با نقش آفرینی لئوناردو دی کاپریو کلید می خورد!

با توجه به ماهیت اغواگرانه فیلم های مذکور نمی توان خوشبین بود که هالیوود فیلم فاخر و بی غرضی از زندگی و اندیشه های مولوی بسازد و همین طور یونسکو صرفا به خاطر یک کار فرهنگی کنگره مولوی برگزار نماید. اینبار مولوی جایگزین ابن سینا می شود و عرفان و تصوف مولوی و ابن عربی و ملا صدرا در تقابل با تشیع علم خواهد شد.

ترویج تصوف و تشویق به عرفان های انگلیسی تنها دلیلی است که آن ها براستی خوب دریافته اند که می تواند جوانان را از شریعت  دور سازد. دل مشغولی جوانان به عرفان های کذایی و تصوف، و جایگزین کردن صادر اول در مقابل مخلوق اول، نه آسمان در مقابل سبع سموات، «عشق» در مقابل «عبادت»، «عاشق بودن» در مقابل «عبد بودن»، طریقت در مقابل شریعت ... ـ آن جا که صدرا معاشقه با پسران امرد را توصیه مى کند، و .پرداختن به عشق زنان نامحرم بل معاشقه با پسران امرد که: المجاز قنطرة الحقیقه ...

هیچ به این اندیشیده ایم چرا غرب به شعرای صوفی و عرفان های کذایی این قدر علاقه مند است؟ براستی چرا هالیوود و یونسکو دایه های مهربان تر از مادر شده اند؟ کنگره های فرهنگی می گیرند و فیلم های فاخر و پرهزینه می سازند. آیا هیچ می دانیم که هانری کربن و امثال او چه نقش بسزایی در ترویج و زنده داشت تصوف داشته اند؟ براستی چرا؟!