ابتدا هدیۀ قرآن به دانشمندان علوم تجربی (یا توقع قرآن، یا بگوئید هدیه و توقع قرآن از دانشمندان تجربی) را بیاورم: سورۀ فاطر آیه های 27 و 28: أَ
لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَخْرَجْنا بِهِ
ثَمَراتٍ مُخْتَلِفاً أَلْوانُها وَ مِنَ الْجِبالِ جُدَدٌ بیضٌ وَ حُمْرٌ
مُخْتَلِفٌ أَلْوانُها وَ غَرابیبُ سُودٌ- وَ مِنَ النَّاسِ وَ الدَّوَابِّ
وَ الْأَنْعامِ مُخْتَلِفٌ أَلْوانُهُ کَذلِکَ إِنَّما یَخْشَى اللَّهَ
مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ إِنَّ اللَّهَ عَزیزٌ غَفُورٌ.
ترجمه:
آیا نمی بینی که خداوند از آسمان آبی نازل کرد، و به وسیلۀ آن میوه های
رنگارنگ (از زمین) در آوردیم. و از کوه ها به طور راه راه برخی سفید رنگ و
برخی سرخرنگ آفریدیم؛ با رنگ های مختلف و گاه به رنگ کاملاً سیاه- و از
انسان ها و جنبندگان و چهار پایان انواعی با رنگ های مختلف. این چنین است
که تنها دانشمندان از خدا خشیۀ دارند. خداوند غالب و آمرزنده است.
ادامه مطلب ...