جوجه کُشی به سبک لیبرال‌ها و نظام سرمایه داری
امیرالمومنین علی (ع) به عُمال خود نسبت به احترام به درختان و حیوانات هنگام حضور در شهرها برای اخذ مالیات و خراج تذکر می‌دادند. ایشان به آنان می‌فرمایند زمانی که برای اخذ زکات می‌روید، مراقب باشید شاخه درختی نشکند و حیوانی که در حال آب نوشیدن است، نترسد تا فرار کند و اگر گوسفندی به عنوان زکات دریافت کردید، آرام به مقصد برگردید تا حیوان دچار ترس نشود.
جوجه‌کشی؛ ماحصل سیاست‌های لیبرالی
اما یکی دیگر از مسائلی که خصوصا در چند روز اخیر حسابی اعصاب و روان و احساسات مردم را جریحه‌دار کرده، کشتار بی‌رحمانه و وحشیانه جوجه‌های یک‌روزه است. فیلمی در فضای مجازی به‌سرعت دست‌به‌دست می‌شود که در آن با فجیع‌ترین شکل ممکن تعداد زیادی از جوجه‌های یک‌روزه کشته می‌شوند. بهانه این اقدام غیرانسانی هم از سوی مسئولان مربوطه تنظیم بازار فروش مرغ و... عنوان شده است. خیلی حوصله شرح این ماجرا نیست، خصوصا وقتی به‌جای عذرخواهی و پیگیری مساله ازسوی مسئولان، آنها خبر از پیگیری فردی که این فیلم را منتشر کرده است، می‌دهند. اما از آنجا که بالاخره این اتفاق هم به‌نوعی به محیط‌زیست ما ارتباط پیدا می‌کند و پای جان هزاران حیوان درمیان است، از محمد درویش در رابطه با آن سوال کردیم و او نیز در پاسخ با تشریح این اقدامات که مسبوق‌به‌سابقه هم هست، ضمن نقد سیاست‌های لیبرالی و سرمایه‌دارانه خاطرنشان کرد: «فائو سال گذشته اعلام کرد کل نیاز غذایی مردم جهان چهار میلیارد تن است و اگر ما بتوانیم چهار میلیارد تن در سال غذا تولید کنیم، درهرصورت نباید کسی گرسنه شب سر بر بالین بگذارد.
سال گذشته میزان تولید موادغذایی در جهان 4/4 میلیارد تن بود. با وجود این، 1/1 میلیارد نفر از ساکنان زمین در گرسنگی هستند و روزی هشت هزار نفر روی کره‌زمین در اثر گرسنگی کشته می‌شوند. چرا این اتفاق می‌افتد؟ چون یک‌سوم این غذا قبل از رسیدن به دست مصرف‌کننده نابود می‌شود. بیش از 5/1 میلیارد تن غذا که تولید می‌شود، آب و کود مصرف می‌شود و عملا به‌دست مصرف‌کننده نمی‌رسد و این اتفاقات به‌دلیل قاعده‌های سرمایه‌داری است. سرمایه‌داران و سرمایه‌سالاران برای اینکه قیمت شیر یا ذرت و گندم را تعدیل کنند، این مواد را در اقیانوس می‌ریزند ولی به دست گرسنگان نمی‌دهند. درخصوص دام و گوشت هم همین کار را می‌کنند، چون باید صرفه اقتصادی داشته باشد. در کشور ما هم متاسفانه به‌رغم همه شعارهایی که داده می‌شود، کاملا همان نظام و اقتضائات دنیای سرمایه‌داری حاکم است.
کشور ما برای تامین غذای 80 میلیون ایرانی حدود 50 میلیون تن غذا نیاز دارد. سال گذشته 130 میلیون تن کشاورزی ما تولیدات داشته و 35 میلیون تن هم وارد کردیم و این درحالی است که براساس آمار و اطلاعات 14 میلیون نفر از مردم ایران زیر خط فقر زندگی می‌کنند. 35 میلیون تن دورریز غذا داریم. مردم ما آن میزان را نمی‌بینند. میزان ضایعات در بخش کشاورزی ما نزدیک به 30 درصد است. 26.7میلیارد مترمکعب آب را به بخش کشاورزی می‌دهیم؛ یعنی بیش از نیمی از ظرفیت سدهای کشور، آنها تبدیل به غذا می‌شوند و به‌خاطر اینکه سردخانه کافی نداریم و روش بستهبندی و حمل‌ونقل ما اشتباه است، لذا در میدان‌های تره‌بار رها و نابود می‌شوند.
در همه کشورهای پیشرفته دنیا قیمت میوه این‌طور است که صبح یک قیمت است و هرچه به عصر نزدیک می‌شود، برای اینکه میوه باقی نماند، قیمت را به‌شدت پایین می‌آورند تا مردم کمبضاعت هم بتوانند خرید کنند. در ایران این کار را نمی‌کنند و قیمت در شبانه‌روز ثابت است. این میوه‌دار و قصاب ترجیح می‌دهند کالایی را که دارند، بپوسد و حرام شود ولی قیمت را کم نکنند و این یک فاجعه اخلاقی است که در تمام دنیا و کشور ما اتفاق می‌افتد. این کشتن جوجه‌های یک‌روزه هرسال در کشور ما رخ می‌دهد، چون می‌گویند جوجه‌های نر تخم نمی‌گذارند پس باید نابود شوند. این‌بار به برکت دنیای مجازی توانسته‌اند فیلمی بگیرند و پخش کنند و این شوک به جامعه وارد شده که چرا باید چنین کاری انجام شود. چون رستوران‌ها تعطیل هستند و تقاضا کم شده، ترجیح داده‌اند به‌جای اینکه این جوجه‌ها را پرورش داده و به مردم بی‌بضاعت بدهند که الان در این شرایط به‌شدت محتاج هستند یا به بچه‌ها بدهند که این جوجه‌ها را نگه دارند و با اینها تفریح کنند، اینها را به‌شکل فجیع از بین می‌برند. مقصر اصلی در این فاجعه، معاونت امور دام و طیور جهاد کشاورزی است که نسبت به این ماجرا واکنش درخوری نشان نمی‌دهد و حتی برای آن مجوز هم صادر می‌کند.»
